DOKSANLARIN DESTANI

 

Doksanlarda geçti çocuk yaşlarım

Zihnimde kemale erdi o yıllar

Bilmem anlatmaya nerden başlarım

Bir devri önüme serdi o yıllar.

 

Seneleri gergefimde işledim

Bir bugünü bir yarını düşledim

Sonra dünü düşünmeye başladım

Düşündükçe beni sardı o yıllar.

 

Bilmezdik o yıllar, kiviyi, muzu

Çerçiden alırdık bulduğumuzu

Şekerli leblebi, keçiboynuzu

Gönül geniş eller dardı o yıllar.

 

Balkonun altına tezek kayardık

Kayanın burnunda inek yayardık

Çamanlı ekmekle nasıl doyardık

Çocuklar ne olsa yerdi o yıllar.

 

Kışlar kış gibiydi keserdi sazak

Ayakta arlastik sırtta bir kazak

İneceğin başı dolardı kızak

Köyümüz bir metre kardı o yıllar.

 

Cenk ederdik soğuk, karla, tipiyle

Direnirdik pencereyle kapıyla

Anacığım kirmen eğip ipiyle

Bizlere yün çorap ördü o yıllar.

 

Gığış gığış buz tutardı suyumuz

Komşudandı bizim yoktu kuyumuz

Bir biz değil, mahallemiz, köyümüz

Kovalarla su çekti, zordu o yıllar.

 

Böyle böyle geldi baharlar yazlar

Çocukluk peşinde koşarken bizler

Yaşlıca analar, gelinler, kızlar

Duvarlara kerpiç vurdu o yıllar.

 

Dinlenirdi köyden Tomarza Efem

İstek şarkılarla ederdi devam

Mezdeke ne demek almazdı kafam

Çok meşhurdu Orhan, Ferdi o yıllar.

 

 

Hacısüğün bağından çağla çalardık

Ekmeğin üstünden yoğurt yalardık

Kayanın dibinden teker salardık

Ne çok eğlencemiz vardı o yıllar.

 

Karyola demiri sürerdik yolda

Derman kalmaz idi bacakta kolda

Bisiklet vardı ya Karabekirgilde

Peşinde koşturmak kârdı o yıllar.

 

Sokağın başında Kiskeli Hamme

Oturur yapardı hizmet-i amme

İyiydi, güzeldi, hoş idi amma

“Ne aldın, ne verdin?” derdi o yıllar.

 

Meşhurdu Dudu Bacı’nın kazları

Tıslardı da geçirmezdi bizleri

Gilaboru ağaçları güzleri

Bize salkım salkım nardı o yıllar.

 

Yaşayan tarihti Mernuş emmimiz

Gelince başlardı sanki dersimiz

Davudi sesiyle Türkçesi temiz

Sohbeti ne çok şey verdi o yıllar.

 

Güzün Devetaş’ta elma çırpardık

Dedemle birlikte koyun kırpardık

Babamla Kirtik’te tohum serperdik

İmkân kıt, alınlar terdi o yıllar.

 

Köyde pek azının motoru vardı

Komşunun komşuda hatırı vardı

Emirlerin bir çift katırı vardı

Bizim de bahçeyi sürdü o yıllar.

 

Köyün en sonunda bizim hanemiz

Bahçeden gelirdi soğan, nanemiz

Elden geldiğince baba-annemiz

Bizim için kendini yordu o yıllar.

 

Tarlada sap yükler, tırmık çekerdik

İş yaparken bile oynar sekerdik

Çocuktuk, mutluyduk, ne de şekerdik

Yüz güleçti, üst baş kirdi o yıllar.

 

Burunlu kırmızı Man’ımız vardı

Usanmaz, yorulmaz canımız vardı

Onunla ne de çok anımız vardı

O kamyon bizlere tırdı o yıllar.

 

Kamyonun sırtında ekine yatmak

Tarla yollarında rüzgârı tutmak

Patosun ardında harmana gitmek

Panayıra gitmekle birdi o yıllar.

 

Harmanı kaldırana kadar şişerdik

Sanki bir yıl onun için yaşardık

Üzümbağlık alır almaz koşardık

Dükkâncı Durd’ağa pirdi o yıllar.

 

Köyün dört yanında tevgelenirdik

Kartal kanadında gölgelenirdik

Sabah çıkar akşam eve gelirdik

Çocuklar çocukken hürdü o yıllar.

 

Yaramazlık her çocuğun yapısı

Çocukluktan imiş valla hepisi

Taşladıydık İdilerin kapısı

Kafamızı ne taşlar yardı o yıllar.

 

Hiç hazır oyuncak yoktu o demde

Ama memnunduk ve mutluyduk hem de

Hayalin renkleri sımsıcak pembe

Hayat allı pullu, mordu o yıllar.

 

Oyunlar gerçekti, değildi sahte

Oyuncağımızdı çamur ve tahta

Ne kadere sitem vardı ne bahta

Her şey bir hikmetti, sırdı o yıllar.

 

Her sabah okulda içerdik andı

O ne güzel, büyük, müthiş bir andı!

Türk’üm demek bize şerefti, şandı

Sesimiz coşkundu, gürdü o yıllar.

 

Öğretmenlerimiz neler başardı

Çolukla çocukla köyde yaşardı

Yirmi Üç Nisan’lar dolar taşardı

Köylüyü bir arada gördü o yıllar

 

Hatırlarım gençler saya gezmişti

Elde meşalelerle yaya gezmişti

Her evden bir şey almaya gezmişti

Şölendi, halaydı, bardı o yıllar.

 

Ne kadar anlatsa insan bıkmıyor

Bir masal âlemi zaman akmıyor

Büyüdüm aklımdan gene çıkmıyor

Takvimlerde dondu, durdu o yıllar.

 

Bilgehan AYATA

BİLGEHAN AYATA
Okunma Sayısı: 36

Yorum Ekle

YAZARIN DİĞER YAZILARI